Όταν καταλαβαίνω τις δυνάμες μου
Και το αδύνατο προεξοφλώ
Όταν κατανοώ το τίποτα που διακρίνεται μέσα απ’ την ομίχλη
Τίποτα, αδιέξοδο, θωλά
Τότε τρέχω
Όταν ο κόσμος που έφτιαξα
Κι ο κόσμος που μου έφτιαξαν συγκρούονται
Όταν τα θρύψαλα παραμπαίνουν στα μάτια μου βαθιά
Θρύψαλα, κομμάτια, μέσα
Τότε τρέχω
Δε φτάνω κάπου, ευτυχώς!
Αναπνέω αέρα φαιδρής ελευθερίας
Του τώρα τη διαύγεια
Κάθομαι στη μέση του δρόμου, αμάξια περνούν από πάνω μου
Και μετράω ανάποδα τους τρελούς που αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου