Μα τι ηλίθιο
Να ξυπνάω το πρωί και να ηλεκτρίζομαι απ’ την ανάσα σου
Τι γελοία κατάσταση, αλήθεια,
Να σε ανέχομαι αφού είσαι τόσο ανθρώπινος
Βαριέμαι να σε θέλω
Είναι χαζό να επιθυμώ το σώμα το μυαλό και την ψυχή σου
Άσε με, παράτα με σου λέω
Δε γουστάρω την καρδιά μου να γαμάς
Μα τι ανεγκέφαλο
Να κοιμάμαι το βράδι όταν πρωί στο κάτω κάτω είναι
Τι ανώριμη κατάσταση, αλήθεια!
Να μιλάω για σένα γεμάτη χρυσάφι
Κουράζομαι να με ξέρεις
Είναι ανούσιο να σκορπώ τις ώρες μου για ένα αδιέξοδο
Φύγε, φύγε όσο προλαβαίνεις
Πριν σ’ αγαπήσω κι άλλο.
Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου