Κράνος να φορέσω να μη με κοιτάς
Οι φωτιές των ματιών μου μη σε κάψουν
Έτσι γράφουμε εμείς οι ποιητές
Ονειρικά πλασμένες ουτοπίες τα γραπτά μας
Γκρίζα τοπία οι μέρες μας και
Άγρια αγρίμια των αγρών οι καρδιές μας
Κράνος και πανοπλία μη μ’ αγγίζεις
Πάγος το σώμα μου, άδειο κελί
Χαρούμενα τραγούδα μακριά μου, ονειρέψου με
Μα μη ζητάς να σου φτιάξω τη ζωή
Έτσι ζούμε εμείς οι ποιητές
Χωρίς κανένα ώμο, χωρίς καν ένα φιλί
Και κάποια στιγμή μεθούμε
Με ελπίδες φρούδες και πρόσωπα
Τότε να μας κοιτάξεις
Τότε να μας αγγίξεις
Όσο προλαβαίνεις μάθε μας
Πριν χαθεί η αλήθεια που κρύβουμε
Πριν έρθει η ώρα να φύγουμε.
Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου