Καταραμένη ποιήτρια θα γίνω μια μέρα
Να γράφω και να κλαίω όταν γελάω
Θα πίνω τα πιο απαγορευμένα αψέντια
Σε καταγώγια θα ζω
Χωρίς ν’ ελπίζω για αλλαγή θα μεθάω
Χωρίς να ερωτεύομαι θα αγαπώ
Και, μια νύχτα,
Όταν το όπιο ζαλίσει το μυαλό μου
Την αλήθεια την ως τώρα κρυμμένη θα ομολογήσω
Ότι δεν άξιζε το σώμα μου να δώσω
Για να καλύψω την ανάγκη για ψυχή.
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου