Κοίταξε, εγώ θα γράψω τώρα
με έχει γεμίσει ο θάνατος και δεν μπορώ να τον αποφύγω
παρά μόνο μέσ' από μια υπόνοια αθανασίας.
Η μέγιστη ύβρις είναι να 'σαι νέος
να μη μετράς το χώμα στις πατούσες σου
-τόσο με αντέχει ακόμα, άλλο τόσο με περιμένει-
Ναι. Πρέπει το θάνατο να τον σκεφτόμαστε συχνά
όσο πιο ανήλικοι τόσο συχνότερα
ίσως έτσι αντιστραφεί η ροή του χρόνου και της ιστορίας
παύσουν οι απεγνωσμένοι έρωτες των τελευταίων Σαββάτων
και των ανα δεκαετίες γενεθλίων
και μεγαλώσουμε σοφότεροι
και γερνάμε αγέρωχοι πλάι στα ποτάμια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου