Σάτυροι

Έχουμε σκονισμένα μυαλά, εσύ κι εγώ
εξωραϊζοντας το λέμε πως οφείλονται στο πέρασμα του χρόνου
-ξέρουμε κι οι δυο πως δεν είναι έτσι-

Το κατάλαβα όταν σε είδα
πως κι εσύ αμελείς τη σαββατιάτικη φασίνα εκεί μέσα
ίσως γιατί τις παρασκευές πίνεις πολύ

Κι ελκόμαστε κι οι δυο ζωωδώς από τα φώτα των άλλων
πεταλούδες στις λάμπες τους
τόσο, που να σμίξουμε δε θα μπορέσουμε ποτέ
εσύ κι εγώ, οι κολαστές των αγγέλων.