Θα σου γράψω ένα ποίημα ώσπου
να πιω τον καφέ μου
θα σου μιλάω τα πρωινά και με τον ήλιο
(δεν έχω, βλέπεις, υποχρέωση καμία στα σκοτάδια πια)
Όχι, όχι, καλύτερα στο φως
στο φως όλα, στο φως εγώ
εγώ το φως να γίνω.
Σου γράφω για να σε παρακαλέσω
μη μου κλέψεις κι αυτή την άνοιξη
είναι, μάλιστα, τόσο τυχαία όμορφη
που η αρπαγή της γίνεται σχεδόν αμαρτία
Αμαρτία διπλή κι εγώ που την κοιτώ αχόρταγη και άφωνη
χωρίς ούτε ένα στίχο στο θυσιαστήριο σφαγμένο.
Αν μπορείς φέρσου μου απόψε
όπως η μέλισσα σ' ένα λουλούδι
αν μπορείς δείξε μου πώς
να ζω σα να μην ήρθες
ή πώς να πονώ σα να μην έφυγες
Και τώρα που για σένα τραγουδώ
μάθε μου πώς να σωπάσω.
Κυριακή 24 Μαρτίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου