Πολλοί έβαλον το λίθο τους απερίσκεπτα
έχτισαν έτσι έναν τοίχο όμορφο, προστατευτικό
κάθε χαλίκι κι ένα "ευχαριστώ"
κάθε κοτρώνι κι ένα σκαλί να διαβαίνω
Η δική σου η πέτρα με βρήκε κατακέφαλα
ζαλισμένη πηγαίνω, δεξιά κι αριστερά, παραπαίω
ποια ευγνωμοσύνη να εκφράσω
που εγκρεμίσθη το τείχος μου, που σπάσαν τα βήματά μου
Η δική σου η πέτρα θα με κυνηγάει για πάντα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου