Η συνοδός

Στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου
κοιτάζω με περίσκεψη τη συνοδό της πολυεθνικής
που περιμένει ανόρεχτα τα εκάστοτε στελέχη.
Λίγο διαφέρει, σκέφτομαι, απ' τις πολυτελείς της συναδέλφους
μίλια μακριά απέχει από τους υπολοίπους.
Σε κάθε άνοιγμα της πόρτας να καρδιοχτυπά
να ελπίζει καθημερινά για κάτι αναπάντεχο
να ντύνεται και να στολίζεται, κι όλο να περιμένει.
Σίγουρα ερωτεύεται τον κάθε επισκέπτη
σίγουρα θλίβεται σε κάθε αποχώρηση.
Οι άντρες της ζωής της, έρχονται και φεύγουν
κι αυτή μονίμως συνοδός και αναμένουσα.