Ο θεατής

Είδες το θαύμα να ξεδιπλώνεται μπροστά σου

Το πιο πρωτόγονο απ’ όλα.

Χαμογελούσες, θυμάμαι, γιατί ήμουν όμορφη

Και λάμπανε τα μάτια μου απ’ την πρώτη ώρα που σε κοίταξα

Χαμογελούσες ακόμα, όταν έφευγα

Φαίνεται στα θαύματα μόνο παρατηρητές αρμόζουν.

Το σωστό κουτί

Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα απόψε

να σου πω ''δες πως μεγάλωσε το δωμάτιο

τώρα χωράει και τους τρεις μας''

να σου εσωκλείσω και μια φωτογραφία μου με το καινούριο μου τριαντάφυλλο

-είναι τόσο κίτρινο και τόσο μισερό-

να δαγκώσω το φάκελο, να σε πονέσω αποστασιοποιημένη

να χορεύω στο δρόμο μέχρι το ταχυδρομείο και να φιλήσω στο στόμα τον ταχυδρόμο.

Ύστερα θυμήθηκα 

πως αρχειοθετήθηκα πια ξεχασμένη

σ' ένα κουτί με τα ''έκανα λάθος'' σου

κι έτσι, το αποψινό μου γράμμα κατέληξε

στο κουτί με τα ''το μόνο σωστό'' μου.